باورهای غلط درباره مجرمین جنسی می‌توانند به درک نادرست از این افراد، نحوه پیشگیری و درمان این جرایم، و حتی نظام عدالت منجر شوند. این باورهای نادرست گاهی بر اساس کلیشه‌ها، تجربیات محدود یا اطلاعات ناصحیح شکل گرفته‌اند. برخی از مهم‌ترین باورهای غلط درباره مجرمین جنسی عبارت‌اند از:
۱. «همه مجرمین جنسی مرد هستند»
این باور نادرست است. هرچند بیشتر مجرمین جنسی مرد هستند، اما زنان نیز می‌توانند مرتکب این جرایم شوند. بسیاری از زنان نیز به دلایل مختلف دست به این نوع رفتارها می‌زنند، هرچند تعدادشان به مراتب کمتر است. این باور نادرست می‌تواند مانع شناسایی و گزارش جرایم جنسی انجام‌شده توسط زنان شود و به قربانیان مرد آسیب بزند.
۲. «مجرمین جنسی غریبه‌ها هستند»
یکی از باورهای رایج و اشتباه این است که مجرمین جنسی اغلب افرادی ناشناس و غریبه‌اند. اما در واقع، بیشتر موارد سوءاستفاده جنسی توسط افرادی انجام می‌شود که قربانی آنها را می‌شناسد، مانند اعضای خانواده، دوستان، یا همکاران. این شناخت می‌تواند از شناسایی و گزارش جرم جلوگیری کند و قربانیان را دچار احساس شرم و گناه بیشتری کند.
۳. «مجرمین جنسی قابل درمان نیستند»
باور دیگری که وجود دارد این است که مجرمین جنسی هیچ‌گاه بهبود نمی‌یابند و همواره تهدیدی برای جامعه محسوب می‌شوند. اما برخی مجرمین جنسی، به ویژه آن‌هایی که به دلایل خاصی دچار اختلالات روانی شده‌اند، می‌توانند با روش‌های مناسب درمان و توانبخشی تحت کنترل قرار گیرند. درمان‌های شناختی-رفتاری و روان‌درمانی می‌توانند به تغییر افکار و رفتارهای مجرمانه کمک کنند. البته درمان و بازگشت به جامعه به نوع جرم، شدت آن، و پاسخ فرد به درمان بستگی دارد.
۴. «مجرمین جنسی همیشه در سنین بزرگسالی شروع به جرم می‌کنند»
باور نادرست دیگری که وجود دارد این است که افراد فقط در بزرگسالی مرتکب جرایم جنسی می‌شوند. در واقع، برخی از مجرمین جنسی در سنین نوجوانی یا حتی کودکی شروع به رفتارهای نامناسب می‌کنند. بسیاری از این افراد خود قربانی سوءاستفاده جنسی بوده‌اند یا در محیط‌های ناسالمی بزرگ شده‌اند که باعث شده رفتارهای جنسی نادرست در آنها شکل بگیرد. آگاهی از این مسئله می‌تواند به برنامه‌های پیشگیری و درمان برای نوجوانان کمک کند.
۵. «مجرمین جنسی افراد عجیب و غریبی هستند»
این باور کلیشه‌ای مجرمین جنسی را به عنوان افرادی با رفتارها و ظاهر عجیب و غیرمعمول به تصویر می‌کشد. در حالی که واقعیت این است که بسیاری از مجرمین جنسی در ظاهر و رفتار، افرادی کاملاً معمولی و حتی خوشایند به نظر می‌رسند. این باور نادرست می‌تواند منجر به نادیده گرفتن خطر از سوی افراد نزدیک شود و بر آگاهی و توانایی قربانیان برای شناسایی مجرمین تأثیر منفی بگذارد.
۶. «همه مجرمین جنسی دوباره جرم می‌کنند»
برخی تصور می‌کنند که همه مجرمین جنسی حتماً دوباره مرتکب جرم می‌شوند. هرچند نرخ تکرار جرم در میان مجرمین جنسی نسبت به جرایم دیگر بیشتر است، اما این به همه مجرمین جنسی تعمیم داده نمی‌شود. برخی افراد پس از تجربه زندان یا درمان، رفتارهای خود را تغییر می‌دهند. نظارت دقیق، پشتیبانی از خانواده و جامعه و ایجاد برنامه‌های درمانی موثر می‌تواند به کاهش خطر تکرار جرم کمک کند.
۷. «تجاوز به دلیل میل جنسی بالا اتفاق می‌افتد»
بسیاری از مردم به اشتباه تصور می‌کنند که تجاوز و دیگر جرایم جنسی تنها به دلیل میل جنسی بالا رخ می‌دهند. اما انگیزه‌های تجاوز و دیگر جرایم جنسی معمولاً شامل کنترل، تسلط، خشم، یا تحقیر قربانی است. تجاوز بیشتر نوعی اعمال قدرت و سلطه است تا تنها یک نیاز جنسی.
۸. «کودکان به‌راحتی دروغ می‌گویند و متهم می‌کنند»
این باور نادرست در مواردی که کودکان قربانی سوءاستفاده جنسی هستند، می‌تواند بسیار خطرناک باشد. تحقیقات نشان داده است که کودکان به ندرت درباره سوءاستفاده جنسی دروغ می‌گویند. در واقع، بیشتر کودکان به دلیل ترس، شرم و فشارهایی که بر آنها وارد می‌شود، ترجیح می‌دهند از صحبت در مورد سوءاستفاده خودداری کنند. این باور غلط می‌تواند مانع از شنیدن و جدی گرفتن سخنان کودکان شود.
۹. «افراد دچار اختلالات روانی همیشه مجرمین جنسی هستند»
این باور غلط است. بسیاری از افرادی که با اختلالات روانی زندگی می‌کنند، هیچ‌گونه تمایل یا گرایش به جرایم جنسی ندارند. هرچند برخی از اختلالات روانی می‌توانند احتمال رفتارهای نامناسب را افزایش دهند، اما نمی‌توان گفت هر فردی که دچار یک اختلال روانی است، حتماً به جرایم جنسی دست خواهد زد.
جمع‌بندی
این باورهای غلط نه تنها باعث افزایش ترس و ناآگاهی در جامعه می‌شوند، بلکه می‌توانند به ایجاد نابرابری و پیش‌داوری‌های نادرست در نظام قضایی نیز دامن بزنند. آگاهی‌بخشی و آموزش دقیق و مبتنی بر علم می‌تواند به پیشگیری، درمان و برخورد مناسب با این نوع جرایم کمک کند و محیطی امن‌تر برای همه ایجاد کند.